|
الکامپ
دوازدهم و چالش هاي صنعت نمايشگاه داري در ايران
فرنود حسني
در اين که صنعت نمايشگاه داري، يکي از مهمترين
صنايع مورد توجه همه فعالان يک کسب و کار است شکي
نيست چرا که به واسطه آن همه آنها در يک گردهمايي
بزرگ بر اساس تئوري برد-برد شرکت مي کنند. توليد
کننده يا فروشنده مي تواند به صورت مستقيم و بدون
واسطه کالاهايش را به خصوص انواع جديد آن ها را در
معرض ديد عموم قرار دهد و مشتري حقيقي و حقوقي نيز
بدون هيچ واسطه اي با توليد کنندگان تماس مي گيرد
و بهترين فرصت را براي مقايسه بين کالاهاي يکسان
از شرکت هاي مختلف را به دست مي آورد.
همچنين محققان، دانشجويان و کارشناسان شاغل در بخش
مربوطه مي توانند به آساني با تکنوژي ها و دست
آوردهاي روز دنيا آشنا شوند.
فرصت خوبي براي برقراري ارتباط شرکت هاي داخلي با
کارشناسان و شرکت هاي خارجي فراهم مي شود و زمينه
انجام پروژه هاي مشترک با استفاده از توانمندي هاي
داخلي فراهم مي آيد.
اين اتفاقات به ويژه در صنعت فناوري اطلاعات به
عنوان زير بستر توسعه اي بسياري از صنايع دنيا و
همچنين به عنوان ابزار تحول و توسعه بسياري از
سازمان ها همه ساله در اقصي نقاط دنيا با نظم،
تنوع، گستردگي و جلوه خاصي رخ مي دهد. به گونه اي
که نمايشگاه هاي مربوط به حوزه فناوري اطلاعات در
کنار نمايشگاه هاي خودرو و امثال آن جزو
پرطرفدارترين نمايشگاه ها هستند.
معروفترين اين نمايشگاه ها سبيت(آلمان) و
جيتکس(دوبي) هستند که همه ساله آوردگاه رقابت
بسياري از غول هاي فناوري اطلاعات در شاخه هاي
مختلف نرم افزاري، سخت افزاري و...هستند. شرکت هاي
مختلف از سراسر دنيا با حضور در اين نمايشگاه ها
سعي مي کنند ضمن معرفي فناوري هاي جديد خود
بتوانند در فرصت محدود باب مذاکره را باز کنند و
زمينه بستن قراردادهاي تجاري را فراهم کنند.
نمايشگاه بين المللي الكترونيك، كامپيوتر و تجارت
الكترونيك موسوم به الکامپ که از قدمتي دوازده
ساله برخوردار است و امسال نيز در آستانه برگزاري
دوازدهمين دوره آن هستيم (
ELECOMP 2006
) در حالي فرآيند برنامه ريزي و آماده شدن براي
اجرا را پشت سر مي گذارد که همچون سال هاي گذشته
چالش هايي را با خود به همراه دارد. الكامپ در نوع
خود مهمترين رخداد تجاري
فناوري اطلاعات و ارتباطات سال در ايران است كه
براي نخستين بار در سال 1374 برگزار
شد و همه ساله، بازديدكنندگان بسياري از آن دیدن
می کنند.
هدف اصلي اين
نمايشگاه هموار كردن راه بازرگاني جهانی و نمايش
توان رقابتي ايران است.
آنچه پيش از هر چيزي و قبل از شروع نمايشگاه جلب
توجه مي کند عدم وجود توافق قطعي براي تاريخ
برگزاري اله کامپ بعد از دوازده سال است.
نمايشگاهي که تا همين چند روز پيش و بنا بر اعلام
سايت رسمي شرکت سهامي نمايشگاه هاي ايران قرار بود
اواخر خرداد ماه 85 برگزار شود ناگهان به تيرماه
منتقل مي شود. شايد عدم برنامه ريزي در حد يک ماه
براي شرکت هاي داخلي به يک عادت و حتي رفتار تبديل
شده باشد اما هنگامي که پيشوند بين المللي را به
ابتداي عنوان نمايشگاهي متصل مي کنيم خواه نا خواه
بايد بتوانيم از جنبه هاي کمي و کيفي به سطح
مطلوبي از مديريت برگزاري نمايشگاه دست پيدا کنيم.
تغيير مکرر و بي دليل تاريخ نمايشگاه باعث به هم
ريختن برنامه ريزي شرکت هاي خارجي و داخلي شده و
آنها را براي حضور و فعاليت در نمايشگاه هاي داخل
ايران دلسرد مي کند.
کشور ما علي رغم برگزاري چندين نمايشگاه در سال
هيچ گاه نمي تواند به ساختار و روشي اصولي و منظم
براي مديريت فرآيند برگزاري يک نمايشگاه از پيش از
برگزاري تا پس از آن دست يابد که علت ها و مشکلات
فراواني در اين امر دخيل هستند. شايد بتوان عمده
ترين دلايل را در موادر زير برشمرد.
1-
مهمترين دليل ضعف صنعت نمايشگاهي کشور ضعف فرهنگي
برگزارکنندگان، شرکت کنندگان و از همه مهمتر
بازديدکنندگان است. همانطور که اشاره شد نمايشگاه
داري به عنوان يک صنعت تخصصي در دنيا مطرح است و
از اين رو تمام افراد دخيل در فرآيند برگزاري يک
نمايشگاه بايد از تخصص، دانش، تجربه و از همه
مهمتر فرهنگ مناسب براي برگزاري نمايشگاه برخوردار
باشند. بنابراين ضروري است که شرکت ها با بينش و
رويکرد هاي حرفه اي وارد نمايشگاه ها شوند و خود
را به تکنيک هاي روز مسلح کنند. آنچه در سال هاي
اخير در مورد نمايشگاه و نمايشگاه داري از سوي
شرکت ها در ايران شاهد بوديم عدم اطلاع رساني و
پاسخگويي تخصصي، توجه بيش از حد به زرق و برق در
طراحي و دکوراسيون بدون پرداختن به اصول حرفه اي،
عدم تربيت نيروهاي متخصص در شناسايي، جذب و تشويق
مشتريان به مسير منتهي به قرارداد، توزيع بي حد و
حصر هداياي تبليغاتي بدون هيچ هدف و.... از سوي
ديگر به دليل عدم فرهنگ سازي مناسب در جذب
بازديدکنندگان حرفه اي و متخصص به نمايشگاه ها،
انرژي و هزينه زيادي براي استقبال از افراد غير
متخصص در حوزه مربوطه صرف مي شود.
2-
عدم برنامه ريزي اجرايي و زمانبندي مناسب پيش و در
حين برگزاري نمايشگاه باعث مي شود که ما در بعد
داخلي، منطقه اي و بين المللي پتاسنيل بالايي را
براي جذب شرکت هاي داخلي و خارجي از دست بدهيم و
هيچ گاه نتوانيم به عنوان يک فستيوال منظم و بين
المللي از نمايشگاه هاي خود ياد کنيم. چرا که شرکت
ها همه ساله برنامه هاي نمايشگاهي خود را در تقويم
خود مي گنجانند اما نمايشگا هاي ما به خصوص در
حوزه فناوري اطلاعات در آخرين روزها با تغييرات
زيادي همراه هستند.
3-
عدم وجود ديدگاه هاي اقتصادي در برنامه هاي
استراتژيک شرکت ها نسبت به حضور در نمايشگاه ها
يکي ديگر از ضعف هاي عمده محسوب مي شود اکثر شرکت
ها به دنيال اين هستند که با فعاليت هاي محدودي
نظير چاپ برشور و گاه حتي فروش حضوري به اهداف
کوتاه مدت و پيش و پا افتاده اي دست يابند در حالي
که مي توانند با برنامه ريزي مناسب زمينه مذاکرات
و همکاري هاي گسترده اي را در حين نمايشگاه فراهم
آورند. شرکت ها بايد توجه داشته باشند که حضور در
نمايشگاه ها بايد به عنوان بخش مهمي از فرآيند کسب
و کار آنها قلمداد شود و مورد توجه قرار گيرد و
آنها با نگرش ها و برنامه ريزي ها و اهداف اقتصادي
و تجاري مشخصي اقدام به شرکت در هر نمايشگاهي
بکنند.
عدم يکپارچگي برگزاري نمايشگاه ها در کشور از نظر
مديريتي و جغرافيايي دو معضل عمده ديگر در اين
حوزه محسوب مي شود. اين موضوع به خصوص در حوزه
فناوري اطلاعات ظرف چند سال اخير نمود بيشتري پيدا
کرده است برگزاري پراکنده نمايشگاه هاي مرتبط در
حوزه فناوري اطلاعات در شهرهاي مختلف همچون کيتکس
در کيش، الکامپ مازندران، السيت در مشهد و... باعث
شد تا روند نزولي قابل توجهي در عدم تمرکز ملي در
برگزاري يک گردهمايي بين المللي با عنوان الکامپ
شاهد باشيم.
به عنوان مثال
با
وجود نمايشگاه جيتكس امارت در منطقه و جايگاه بين
المللي و سطح كيفي آن نمايشگاه كيتكس به عنوان يک
حرکت مقطعي و با اهدافي بلند پروازانه نتوانست
توفيقي بدست آورد و با توجه به دفعات برگزاري
نمايشگاه در كشور ما كه به تازگي در هر استان به
فاصله زماني كوتاه شاهد برگزاري نمايشگاه در حوزه
IT
هستيم ، به نظر مي رسد اين روند هيچ دستاورد مثبتي
براي فناوري اطلاعات در كشور نخواهد داشت و صرفا
سبب تحميل هزينه هاي بدون برگشت و اضافي به اين
بخش خواهد شد.
تنها پيامد اين قبيل نمايشگاه ها افت سطح كيفي
نمايشگاههاي بعدي و تحميل هزينه هاي اضافي به
شركتهاي خصوصي است و به نظر نمي رسد اين روند از
منطق خاصي پيروي كند و مديران برگزاري نمايشگاهها
در كشور از سطح تجزيه پاييني در اداره شركتهاي
IT
برخوردار هستند و به هيچ وجه پيامدهاي مخرب اين
عملكرد ها را براي صنعت
IT
كشور و بخش خصوصي در نظر نمي گيرد.
هدف از برگزاري يك نمايشگاه , تعامل متخصين آن
حوزه است نه تقابل آنها , در صورتي كه ما دركشور,
شاهد تقابل شركتهاي
IT
و استانها هستيم و اين عمل سبب تضعيف نمايشگاه اله
كامپ كه مي تواند تنها نماد توسعه
IT
در كشور باشد خواهد شد .
4-
عدم توجه و پي گيري پس از نمايشگاه. بارها و بارها
به تجربه ثابت شده است که به علت عدم وجود اطلاعات
کافي غرفه داران از بازديدکنندگان دعوت مي شود که
اطلاعات تماس خود را بنويسند تا پس از نمايشگاه
اطلاعات لازم براي آنها ارسال گردد. اما قريب به
اتفاق اين درخواست ها بي پاسخ مي ماند و شرکت ها
بدون توجه به سرمايه گذاريي که براي هزينه هاي
غرفه متحمل شده اند به راحتي يک مشتري بالقوه را
از دست مي دهند.
5-
عدم نگاه حرفه اي به غرفه داري. بسياري از شرکت ها
علي رغم صرف هزينه هاي بسيار زياد براي طراحي غرفه
و امور مختلف هيچ گاه دقت و وسواس خاصي از جنبه
کيفيت کار غرفه داران خود به خرج نمي دهند. غرفه
داران اغلب نامطلع و کم تجربه هستند و حتي توان
برقراري ارتباط و جذب مشتريان بالقوه را هم
ندارند. اکثر شرکت ها سعي مي کنند بر اساس ملاک
هاي ظاهري غرفه داران خود را گزينش کنند و چون
موضوع سود يا عدم سود شرکت براي آنها علي السويه
است لذا هيچ تلاشي براي اقناع فکري بازديدکنندگان
به خرج نمي دهند.
6-
ضعف اطلاع رساني عمومي پيش از نمايشگاه و در حين
نمايشگاه به عنوان موضوعي چالش بر انگيز در محافل
مختلف حوزه فناوري اطلاعات خود نمايي مي کند.
تنها نمايشگاهي كه انتظار مي رفت با توجه به سابقه
و وسعت کمي برگزاري آن در آينده به سطحي برسد كه
بتوان احتمال داد با جيتكس رقابت كند, اله كامپ
بود که آن هم در دوره يازدهم در گيرو دار اختلاف
سليقه هاي سازمان هاي درگير به شدت دچار افت شد و
از رونق آن به شدت کاسته شد. با اين وجود و تا
وقتي که عزمي ملي براي راه اندازي نمايشگاه الکامپ
مطابق با استانداردهاي کمي و کيفي نمايشگاه هاي
معتبر دنيا شکل نگيرد هيچ گاه نمي
توانيم در سطح منطقه و بين الملل حرفي براي گفتن
داشته باشيم.
بازگشت به صفحه فهرست مقاله
های حوزه
IT | 
