|
گزارش دبيرخانه جامعه مدني اجلاس جامعه اطلاعاتي
آسيا-اقيانوسيه
تهران-2005
تهيه و تنظيم:
فرنود حسني
معاونت فني کارگروه جوانان کميسيون مليWSIS
مسئول گروه کاری دبيرخانه جامعه مدنی اجلاس تهران
بخش جامعه
مدني يكي از سه بخش اصلي اجلاس جهاني جامعه
اطلاعات و يكي از بخشهاي تاثير گذار بر مفاد
اعلاميه اصول ژنو به شمار مي آيد و اين بخش همواره
در كنار نشستهاي مقدماتي و گروههاي كاري
WSIS
با برگزاري پنلها و جلسات منظم در صدد تاثير در
اعلاميه اصول و سندهاي مربوطه بوده است.
در همين
راستا كنفرانس تهران فرصتي را براي سازمانها و
نهادهاي غير دولتي منطقه آسيا و اقيانوسيه فراهم
آورد تا يك بار ديگر اين سازمانهاي غيردولتي دور
هم جمع شوند و نظرات خود را در مورد اعلاميه اصول
و اسناد ژنو كه يكي از اسناد مهم و اساسي هزاره
سوم است بدهند.
كنفرانس
تهران را ميتوان نقطه عطفي درحوزه جامعه اطلاعات
در منطقه آسيا و اقيانوسيه و علي خصوص غرب آسيا
دانست. چرا كه متاسفانه اين منطقه نسب به اسناد
ژنو واكنش ويژه اي از خود نشان نداده است .
كشور ما كه
از ماههاي قبل از اجلاس ژنو درگير روند تصويب اين
اسناد شده بود از اين فرصت استفاده كرد و برگزاري
كنفرانس تهران را غنيمتي براي توسعه جامعه
اطلاعات در منطقه و كشور از يك طرف و تاثير گذاري
بر بعضي از نقاط كليدي اسناد را از طرف ديگر دانست
و اين فرصتي بود تا بخش جامعه مدني منطقه نيز
تاثير خود را بر اسناد بگذارد.
هم زمان با
جدي شدن بحث برگزاري نشست بين المللي سران جامعه
اطلاعاتي در منطقه آسيا-اقيانوسيه در تهران
برنامه ريزي ها و روشهاي اجرايي از سوي ستاد
برگزارکننده به افراد و ارگان هاي ذي ربط ارجاع شد
در اين بين براي حضور هر چه بهتر تشکلهاي داخلي و
خارجي جامعه مدني در اين اجلاس تصميم گرفته شد
کليه فعاليت هاي مربوط به حوزه جامعه مدني در قالب
دبيرخانه اي مستقل متمرکز شود و اقدامات لازم براي
برقراري ارتباط و دعوت از فعالان جامعه مدني از
اين طريق انجام گيرد.
با حسن
توجه مديران و مسئولان اجلاس مسئوليت راه اندازي
اين دبيرخانه به عهده افراد فعال در حوزه جامعه
مدني و جامعه اطلاعاتي ايران سپرده شد و آقاي
حاجيلي به عنوان دبير انجمن هاي فناوري اطلاعات
جوانان کشور, موظف به راه اندازي و مديريت اين
دبيرخانه شدند.
تقريبا از
اواخر ارديبهشت ماه بود که اين دبيرخانه به صورت
جدي شروع به کار کرد و در گام اول در جلسات داخلي
کارگروه جوانان کميسيون ملي
WSIS
که نقطه تلاقي افکار و انديشه هاي
فعالان حوزه جامعه اطلاعاتي و جامعه مدني کشور است
اين بحث مطرح و در مورد روشها و کارکردهاي مورد
انتظار از دبيرخانه در فعاليت هرچه بهتر و استفاده
از فرصت ها به تبادل نظر پرداخته شد.
علي رغم
فرصت محدود تا آغاز اجلاس تهران و با توجه به
امکانات محدود از نظر منابع مالي و نيروي انساني
دبيرخانه جامعه مدني اجلاس تهران فعاليت خود را با
هدف اطلاع رساني گسترده و دعوت از سازمان هاي
غيردولتي فعال داخل و خارج کشور آغاز کرد و ضمن
برقراري ارتباط چهره به چهره در جلسات حضوري از
محيط اينترنت نيز براي اين کار بهره برد.
در اين مدت
راههاي زير براي اطلاع رساني اين كنفرانس دربخش
جامعه مدني صورت گرفت. ضمن اينکه پوشش خبري
مناسبي نيز از طريق وبلاگhttp://wsis.mihanblog.com
انجام گرفت.
·
اطلاع رسانی
NGOs
همکار با
UNDPاز
طريق دفتر سازمانهای غيردولتی
سازمان ملل
·
اطلاع رسانی
NGOs
همکار با وزارت کشور از طريق مرکز توانمند سازی
سازمانهای غير دولتی ايران
·
اطلاع رسانی از طریق ليست خبری سازمانهای غيردولتی
که قريب به 700
NGO
در آن عضو می باشند
·
اطلاع رسانی از طريق ليست
NGOs
در دبيرخانه جامعه مدنی
WSIS
·
اطلاع رسانی از طريق کليه گروههای خبری فعال در
زمينه
WSIS
در جهان
·
اطلاع رسانیNGOs
عضو سازمان ملی جوانان
در اثر اين
فعاليت ها افراد مختلفي از سازمان هاي زير براي
شرکت در اين اجلاس اعلام آمادگي کردند.كه
سازمانهاي مهم منطقه و كشور به شرح زير مي باشند:
1-
انجمن فناوري اطلاعات جوانان کشور
2-
اعضا کارگروه جوانان کميسيون مليWSIS
3-
سازمان غيردولتي کاردوک
4-
Friendship Education Society
از بنگلادش
5-
سازمان
IT for change
از هند
6-
Institute for hyper network society
از ژاپن
7-
هماهنگ کننده پروژهAPC
ICT Policy Monitor network
8-
شبکه رسانه سازمان هاي غيردولتي سازمان ملي جوانان
9-
شبکه فناوري اطلاعات سازمان هاي غير دولتي سازمان
ملي جوانان
10-
سازمان غيردولتي زنان مسلمان
11-
مرکز توانمند سازي زنان
12-
سازمان غيردولتي ورتا
13-
جمعيت نگاهي تازه
14-
خانه سازمان هاي غيردولتي همدان
15-
موسسه غير دولتي رادين
16-
گروهاي از وبلاگ نويسان و روزنامه نگاران حوزه
فناوري اطلاعات و جامعه اطلاعاتي
17-
و سازمانهاي غيردولتي مختلف از سراسر كشور
دبيرخانه
جامعه مدني با توجه به محدوديت هاي موجود برنامه
ريزي لازم براي ايجاد ارتباط کاري مناسب و استفاده
بهينه از موقعيت موجود را در طول سه روز برگزاري
اجلاس به عمل آورد. که اهم فعاليت هاي انجام شده
به صورت روزشمار در زير خواهد آمد.
روز نخست
در روز
آغازين اجلاس که اختصاص به مراسم افتتاحيه و گزارش
هاي نمايندگان کشور هاي مختلف از اجلاس هاي منطقه
اي و زيرمنطقه اي داشت نمايندگان جامعه مدني فرصتي
پيدا کردند تا در نشست هاي کاري مشترک به بحث و
تبادل نظر بپردازند و از ديدگاهها و فعاليت هاي
انجام شده از سوي ديگر سازما ن ها آگاهي يابند.
محور بعدي
اين گفتگو ها پيرامون بررسي ديدگاها و دغدغه هاي
مشترک افراد داخلي و خارجي جامعه مدني بود.
در عصر روز
نخست براي هم انديشي مابين گروههاي مختلف و براي
تعاطي افکار و برنامه ريزي مناسب در جهت مديريت
فرصت سخنراني اختصاص يافته به جامعه مدني يک جلسه
کاري در سالن 3 تشکيل شدو برنامه ريزي و تفاهمات
لازم براي ساختار بيانيه ها و سخنراني ها انجام
گرفت. در اين جلسه چالش هاي مشترک که سازمان هاي
غيردولتي مورد اشاره و بررسي قرار گرفتند و متن
سخنراني هايي که بايد در روز دوم ارائه مي شدند به
اطلاع افراد حاضر رسيد.
همچنين
براي حضور توام نمايندگان جامعه مدني در برنامه
هاي سالن اصلي و برنامه هاي جنبي که در قالب
کارگاه ارائه مي شدند تقسيم وظايف و برنامه ريزي
لازم صورت گرفت.
با نزديک
شدن ديدگاه ها مطالب براي سخنراني در روز دوم
اجلاس تدوين و برنامه جامعه مدني از طريق هماهنگ
کننده ايراني جامعه مدني در اختيار رياست اجلاس
قرار گرفت.
محورهاي
مورد توافق براي ارائه به اجلاس از سوي جامعه مدني
عبارت بودند از:
1-فيلترينگ
2- توانمند
سازي سازمان هاي غيردولتي
3- شکاف
جنسيتي در جامعه اطلاعاتي
4- همکاري
در جهت کاهش عوارض بلاياي طبيعي
5- فناوري
اطلاعات و محيط زيست
6- کنترل
روند رو به رشد فرار مغزها در عصر اطلاعات
7- درخواست
از دولتها براي اعطاي نقش پررنگ تر به جامعه مدني
در جامعه اطلاعاتي
روز دوم
روز دوم
اجلاس براي جامعه مدن روز پرکاري بود. فعاليت هاي
سازمان هاي غيردولتي در قالب چند سخنراني و بيانيه
تهيه شده بود و بايد در زمان محدود 20 دقيقه اي
تعيين شده از سوي رياست اجلاس اجرا و ارائه مي شد.
جامعه مدني
علي رغم اين محدوديت زماني توانست ديدگاهها و
سخنان خود را به اطلاع دولتهاي حاضر در اجلاس
برساند.
در اين روز
آقاي حاجيلي از ايران به عنوان هماهنگ کننده اين
سخنراني ها به ترتيب پس از معرفي سخنرانان از
ايشان براي ارائه مطلب خود دعوت مي کردند.
اولين
سخنران جامعه مدني آقاي خسروي از انجمن فناوري
اطلاعات جوانان کشور به ارائه ديدگاهها و نظرات
جامعه مدني در قبال موضوع فيلترينگ در دو بعد ملي
و بين المللي پرداختند. يکي از فراز هاي بيانيه
مذکور اختصاص داشت به تحريم هاي صورت گرفته شده از
جانب سرور هاي آمريکايي براي سايت هاي ايراني نظير
ايسنا
سخنران
بعدي جامعه مدني آقاي پارتا ساکر از فعالان جامعه
مدني در هندوستان بودند.ايشان در سخنان خود بر
فعال کردن و جدي گرفتن هر چه بيشتر سازمان هاي غير
دولتي در نشست هاي مقدماتي تاکيد داشتند و براي
سازمان هاي غير دولتي در عرصه جامعه اطلاعاتي نقشي
کليدي قائل شدند.
سومين
سخنراني توسط خانم فريده ماشيني ارائه شد ايشان
ديدگاهها و نظرات جامعه مدني در مورد شکاف جنسيتي
و معضلات ناشي از سو استفاده هاي جنسي از زنان در
اينترنت و نابرابري جنسي در استفاده از ابزارهاي
فناوري اطلاعات را عنوان کردند.
سخنراني
بعدي توسط اقاي ابطحي از سازمان غير دولتي کاردوک
انجام شد, ايشان با ذکر اقدمات انجام شده توسط
سازمان غير دولتي کاردوک به بيان ديدگاههاي جامعه
مدني در رابطه با حمايت از توانمند سازي سازمان
هاي غير دولتي براي پيشبرد هرچه بهتر اهداف جامعه
اطلاعاتي اشاره کردند.
آخرين
سخنراني جامعه مدني در روز دوم توسط فرنود حسني از
کارگروه جوانان کميسيون ملي
WSIS
اختصاص به ارائه بيانيه جامعه مدني در حمايت از
فعاليت هاي انجام گرفته براي استفاده از فناوري
اطلاعات در کاهش اثرات منفي بلاياي طبيعي داشت.
بيانيه ها
و نظرات ارائه شده از سوي جامعه مدني بازتاب قابل
توجهي در ميان حاضرين داشت و مورد استقبال دولت
هاي حاضر قرار گرفت.
در بعد از
ظهر اين روز اعضا جامعه مدني ضمن حضور در کارگاه
هاي جنبي اجلاس, نشستي کوتاه براي بررسي نتايج
سخنراني هاي ارائه شده برگزار کردند و مقرر شد تا
تلاش هاي لازم براي گرفتن وقت سخنراني در روز سوم
توسط دبيرخانه جامعه مدني صورت گيرد.
روز سوم
سومين روز
اجلاس در حالي آغاز شد که گروه کاري سند نهايي به
شدت در تلاش بود تا اسناد را تا ظهر آن روز آماده
کند و براي مطالعه در اختيار حضار قرار دهد به
همين دليل در صبح روز سوم فرصت مناسبي براي جامعه
مدني فراهم شد تا بتواند زمان اندکي در حدود 15
دقيقه براي سخنراني در اختيار داشته باشد.
در اين روز
يک بيانيه از سوي جامعه مدني در رابطه با تاثير
مستقيم فناوري اطلاعات بر روند رو به رشد فرار
مغزها در آسيا صادر شد اين بيانيه که توجه دولت ها
را به اهميت دادن هر چه بيشتر به موضوع فرار مغزها
جلب مي کرد توسط فرنود حسني از کارگروه جوانان
کميسيون ملي
WSIS
ارائه شد.
همچنين
خانم تبريزي به ارائه نقطه نظرات جامعه مدني در
مورد تاثيرات مثبت توسعه فناوري اطلاعات بر محيط
زيست و زندگي پرداختند.
در پايان
اين روز و پس از ارائه سند نهايي و تصويب آن از
سوي دولتهاي حاضر جامعه مدني نيز آخرين بيانيه خود
را توسط آقاي ايزومي نماينده ژاپني خود صادر کرد
در اين بيانيه ضمن انتقادي که به نقش کمرنگ سازمان
هاي غيردولتي در تهيه سند نهايي شده بود حمايت
جامعه مدني را از سند تصويب شده اعلام شد.
شايان ذکر
است که متن کامل بيانيه ها و سخنراني هاي ذکر شده
به پيوست اين گزارش خواهد آمد.
پيوست ها
بيانيه
شماره 1 توسط آقاي خسروي از انجمن فناوري اطلاعات
جوانان کشور ارائه شد.
Statement by the Civil Society of Asia-Pacific
Countries on Access Restriction to Public
Information
Date: 1/05/2005
Place: Asia-pacific regional conference world
summit on the information society
Author: Iran ICT NGO for Youth
Iran civil society, as well as the civil society
of some other Asia-pacific countries, is facing
server restriction access to public information
on the web. Namely, web filtering is one of the
most common forms of access restriction to
public information. Access to sensible content,
produced either inside of outside a country,
which goes against the regulation and values and
the local constitution of a given country is
being filtered by the government. Here are tow
facts concerning the case of the Islamic
republic of Iran. Inside the country. Active
civil society actors try to express their views
and ideas trough online publications using
blogs. But, unfortunately most of these blogs
and online publications are filtered and no one
can access them inside the country.
Out side the country, the USA has explicitly
decides to restrict access to one most active
news agencies in Iran namely; ISNA, the Iran
student’s News agency. Iran’s civil society is
convinced, that these restrictive policies.
Either inside of outside a given country is
deeply against the expansion of a people
centered, inclusive and development oriented
information society. The civil society believes
that one of the prerequisites for the
constriction of global knowledge society, at
country level, is to provide citizens with open
and non restrictive access to information and
content all over the world. Therefore, the civil
societies of Asia- pacific member countries
would like to invite their respective
governments to establish a constructive dialog
with them in order to collaborate and fined a
consensus of the issue of access restriction to
public information on the web.
بيانيه
شماره 2 توسط آقاي پارتا از هند ارائه شد.
Statement on behalf of some civil society
organizations – Association for Progressive
Communication, IT for Change, India and GLOCOM,
Japan
I’d like to start my statement by saying that
the Civil Society in Asia Pacific has not been
given a legitimate role to the WSIS regional
processes - of which this WSIS Asia Pacific
Tehran conference, and the earlier sub-regional
meetings prior to this conference, is a part.
The process implemented for these High Level
Asia Pacific conferences lacks the necessary
means to support the Civil Society participation
in a meaningful and effective manner. At this
conference, we have only a very few Civil
society members, with just 3 or 4 from outside
the host country, in contrast to 116 civil
society participants for Tokyo AP Regional
Conference in 2003.
One reason is the lack of any fellowship support
this time. There were about 38 fellowships
offered to civil society members from outside of
Japan, at the Japan Regional AP Conference.
Another is, poor dissemination of information,
which was often too late and too little. In
fact some of our colleagues decided not to
participate because of these problems. Other
friends were not invited nor informed of the
process.
The third reason is the lack of any effort to
reach out the civil society entities. Civil
society was not at all involved at the
preparatory stages of this meeting, nor was
their comments invited for the drafts of the
conference documents.
We would like to call on all government
officials, delegations and host organizations,
to seriously re-consider the process at the
conference. The organization of the meeting,
speaking slots and participation in the working
group of the civil society needs to be
re-considered. CS representatives should be
allowed to sit through the meeting and to make
observations by the permission of the Chair.
The Tokyo Declaration, which is frequently
quoted in the conference documents, is the
product of much more inclusive and open process
of engaging all the stakeholders, including the
civil society, starting from an “informal
drafting committee” to an open Meeting for more
than five hours, before passing the informal
draft to the formal inter-governmental
negotiations.
If we are here to discuss about an open and
inclusive information society, about access for
all, and on closing the digital divide for the
people-centered information society, please do
not exclude the civil society, which is an
important stakeholder in the whole process.
The civil society are likely to bring in some
important issues of the Information Society,
such as upholding the human rights, gender
equality, addressing the issues of persons with
disabilities, community development, open
source, content development, and balancing the
IPR with public interest, all of these are
addressed clearly in Tokyo Declaration and
Geneva WSIS Declaration of Principles.
The principles described in the Draft Tehran
Declaration are mostly acceptable, except that
groups that need special attention, especially
women, are not mentioned at all. We request to
add such references, in consistency with the
WSIS Geneva document. We also call for more
specific reference to the United Nations Charter
and the Declaration of the Human Rights. We also
want more clear language on the specificities of
our region. However, overall, the draft
declaration is fine and we can subscribe to it.
However, we are unable to endorse the draft
Regional Action Plan. There are two reasons. One
is the process. The lack of participation from
the civil society in the processes of developing
the draft makes it impossible for us to endorse
it in its present shape.
Another reason is the content itself.
The lack of a participatory approach around this
event has resulted in a draft Regional Action
Plan that does not at all address the
development needs of the people of the Asia
Pacific. We have prepared a document giving a
civil society response to this draft RAP, which
is being circulated to the participants. We want
the organizers to include this document among
the official documents at the conference and it
should be considered by the working group before
finalizing draft RAP.
The Draft RAP is inconsistent with the Geneva
documents, and the emerging Tunis documents, its
language is immature in many areas and lacking a
development perspective. It also does not
reflect many values that the Geneva documents
clearly demonstrate - for example, the
multi-stakeholder partnership to build
people-centered information society. The
multi-stakeholder principle finds good
references in the Geneva documents, as also in
the draft Tehran Declaration circulated
yesterday, but we do not see them that much in
the draft RAP. Are we to take that as we move
from statements of principles to more actionable
issues, civil society is to be disregarded.
In the RAP, ESCAP is suggested to be the lead
agency, but we are concerned by the lack of
multi-stakeholder involvement in the regional
WSIS processes conducted by ESCAP till now. We
want ESCAP to commit more strongly to the
principle of multi-stakeholderism in its
activities. In this context, we also want to
point out to the fact that the WSIS
implementation and follow up mechanism will be
discussed at the PrepCom3 and decided at the
Tunis Summit’.. The RAP should not take any
position which anticipates the outcome of Tunis
Summit.
Finally we suggest that 70-page Action Plan document is too
long and detailed to go line-by-line in just two
days. The lead time given has been too short.
And civil society and other stakeholders have
not been consulted in advance at all.
We would have very much liked to give our
comments on the draft RAP much earlier so that
there would have been a good chance of including
those in the final RAP. But the unfortunate fact
is that the organizers of the conference gave us
no opportunity to do so.
Finally, we will also like to recommend the
participatory approach used by UNDP-APDIP for
developing its IG report. As a result the IG
report is much more inclusive of the concerns of
all people of the Asia Pacific. We would like
the regional WSIS processes to follow the model
of ‘Open Regional Dialogue on Internet
Governance’.
Therefore, it will be very wise to defer the
adoption of the RAP to until September when the
PrepCom3 will be held. We need to streamline the
document first, make it more specific and
inclusive of the realities of our region, and
also invite comments from all stakeholders in an
inclusive manner. After that government
delegates can negotiate the final language. In
this conference we can focus on finalizing the
general principles that should inform the
unfolding on a people centered and
development-oriented Information Society in the
Asia Pacific. These general principles can
constitute the Tehran Declaration.
Last, but not the least, we thank the host
country people who have been so gracious in
making various arrangement for us. We appreciate
it very much. We wish the same goes for
inclusion of Civil Society participation to the
substantive part of the process as well. We
reiterate civil society’s complete support for
and involvement in the activities of the
government and other international and regional
agencies in for developing an appropriate
roadmap for Information Society in the Asia
Pacific.
بيانيه
شماره 3 توسط خانم فريده ماشين به نمايندگي از
سازمان هاي غيردولتي فعال در امور زنان ارائه شد.
بيانيه
ايشان در سه محور کلي عبات بود از:
1-
دولتها امکان دسترسي و کنترل بر فناوري اطلاعات و
ارتباطات را در مناطق کمتر برخوردار براي زنان و
دختران فراهم کنند و برنامه ريزي جهت آموزش دراز
مدت زنان ايجاد شود و امکان اشتغال زنان تحصيل
کرده را توسط فناوري اطلاعات فراهم آورند.
2-
زنان در شوراهاي عالي فناوري اطلاعات و ارتباطات
کشورهاي خود عضويت داشته باشند تا بتوانند نگرش
هاي حساس به جنسيت را در برنامه ريزي ها وارد
کنند.
3-
دولتها قوانيني بازدارنده براي پيشگيري از سو
استفاده از زنان و کودکان در اينترنت را تصويب
کنند.
بيانيه
شماره 4 توسط آقاي ابطحي از موسسه کاردوک ارائه
شد.
The following sentences are Kardok, Research &
Scientific Center Comments
We believe without real participating of NGOs
ICT developing will be slowed and WSIS
principles and action plan will not realize.
Therefore we have 3 suggestions:
-
NGOs must be considered in all ICT development
documents & plans as a main stakeholder and
number of partnership projects with NGOs
must be addressed under ¡°indicators for
evaluating progress¡±.
-
All international & regional organizations and
all governments must define a clear role for
NGOs in ICT development strategies ad plans.
Also they must support NGOs¡¯ activities to
realize WSIS principles.
-
For supporting active NGOs in WSIS fields, we
suggest a fund be established and with aid
of this fund capacity building and
empowerment workshops in national &
international level can be held. Also with
aim of this fund NGOs activities and
programs can be supported.
بيانيه
شماره 5 توسط آقاي فرنود حسني از کارگروه جوانان
کميسيون مليWSIS
ارائه شد.
آقاي رييس
خانم ها,
آقايان
قاره آسيا
از نظر وقوع بلاياي طبيعي در يکي از پرخطرترين
مناطق جهان قرار گرفته است, سيل و زلزله به عنوان
دغدغه هاي بزرگ کشورهاي توسعه يافته و توسعه
نيافته آسيايي به شمار ميروند. هر سال بسياري از
هم قاره اي هاي ما در اثر وقوع بلاياي طبيعي از
بين مي روند و اين حوادث به خصوص در شهرها و روستا
هاي کوچک قاره آثار دلخراش تري به همراه دارد.
زلزله بم و
تسونامي اندونزي دو نقطه تاريک و فراموش نشدني از
حافظه بشريت خواهند بود. سازمان هاي غيردولتي به
عنوان فعالترين و پيشروترين ارگان ها در هنگا وقوع
حوادث ناگوار طبيعي هميشه نقش موثري در حضور و کمک
به حادثه ديدگان دارند.
ما به
عنوان نمايندگان سازمان هاي غيردولتي ايران که در
حوزه فناوري اطلاعات و جامعه اطلاعاتي ايران مشغول
به فعاليت هستيم و حاصل هم انديشي ما در کارگروه
جوانان کميسيون مليWSIS
تبلور پيدا کرده با پشتوانه اي از يک شبکه بزرگ از
سازمان هاي غيردولتي متشکل از15000NGO
, آمادگي خود را براي همکاري با ساير سازمان هاي
غيردولتي کشورهاي آسيايي, با هدف کاهش اثرات منفي
بلاياي طبيغي در سطح قاره اعلام مي داريم. همچنين
از پيشنهاد دولت ايران براي تشکيل يک پايگاه بين
المللي فناوري اطلاعات محور براي مقابله با بلاياي
طبيعي حمايت مي کنيم.
بيانيه
شماره 6 توسط آقاي فرنود حسني از کارگروه جوانان
کميسيون مليWSIS
ارائه شد.
آقاي رييس
خانم ها,
آقايان
قاره کهن
آسيا سرآمد غني ترين و قديمي ترين تمدن هاي بشري
بوده است. اما, متاسفانه قاره ما نتوانسته به گونه
مطلوبي خود را با تحولات دوران گذار از عصر
کشاورزي به عصر صنعتي و از عصر صنعتي به عصر
اطلاعات هماهنگ سازد و حاصل اين دو گذار براي قاره
ما فقر اقتصادي و اطلاعاتي بوده است, علي رغم اين
موضوع و با توجه به مشکلات فراوان مردم قاره براي
دست يابي به سواد پايه و سواد تکنولوژيک, امروزه
قاره آسيا با دو معضل بزرگ به نام فرار مغزها و
فرار ژن ها مواجه است.
معضلي که
در اثر سيطره بي حد و حصر کشورهاي پيشرو و توسعه
يافته در فناوري اطلاعات بروز پيدا کرده است.
خانم ها,
آقايان
شاهد هستيد
که هر سال بسياري از نخبگان علمي کشور شما توسط
دانشگاهها و شرکت هاي آمريکايي و اروپايي جذب مي
شوند و اين يعني از دست رفتن سرمايه هاي مادي و
معنوي فراواني که آثار و تبعات آن در حال و آينده
گريبان گير ما خواهد شد.
ما معتقديم
ادامه اين روند منجر به تخليه قاره از ژن هاي نخبه
خواهد شد و نتايج آن در نسل هاي اينده بروز خواهد
کرد روندي که با توسعه فناوري اطلاعات شدت بيشتري
گرفته است و باعث تسلط هر چه بيشتر کشورهاي توسعه
يافته بر آسيا خواهد شد.
ما
نمايندگان جامعه مدني مصرانه از دولت ها خواستاريم
برنامه ها و راهکارهاي مناسبي براي کنترل روند رو
به رشد فرار مغزها و ژن ها به کشورهاي توسعه يافته
ارائه کنند. راهکارهاي دولت هاي آسيايي براي شکل
گيري يک توجه بين الدولي در سطح قاره حمايت مي
نماييم.
بيانيه
شماره 7 توسط خانم تبريزي به عنوان نماينده سازمان
هاي غيردولتي علمي ايران ارائه شد.
آقاي رييس
خانم ها,
آقايان
قرار گرفتن
از دهکده جهاني به تعبير مک لوهان ما را شهروند
کره زمين و موظف به حفاظت از تمامي حوزه ها و
زمينه هاي زيست محيطي کرده زمين کرده است. مسئوليت
انسان امروز در عصر اطلاعات قابل مقايسه با عصر
صنعتي و قبل آن نيست فناوري اطلاعات مانند چسب
حيات همه چيز و همه کس را در هر کجا به هم متصل
نموده است و بي زماني و بي مکاني از مشخصات عصر
اطلاعات و جامعه اطلاعاتي است.
محيط زيست
و مسائل مرتبط با آن بيشترين بهره را از فناوري
اطلاعات برده و مي برد. انسان با توليد محصولات
ديجيتالي و استفاده بهينه و موثر از مواد اوليه با
استفاده از ابزارهاي فناوري اطلاعات ضمن صرفه
جويي کاهش فطع درختان را نيز به همراه آورده است.
هر يک تن
کاغذ از قطع 7 درخت به دست مي آيد و اين يعني مرگ
تدريجي ريه هاي زمين ولي فناوري اطلاعات و
ارتباطات به کمک انسان آمده و جايگاه خود را با
اين دستاوردها به عنوان دوست و دوستدار محيط زيست
تثبيت کرده است.
ما با
تاکيد بر استفاده کاربردي از اين ابزار از
شهروندان کره زمين انتظار داريم فناوري اطلاعات را
منطقي و بدون صدمه زدن به مخيط زيست به کار گيرند
تا بر طبق اهداف توسعه هزاره مشارکت در توسعه
پايدار در بند 8 اهداف توسعه هزاره دست يابند.
به عنوان
پيشنهاد مشخص اعتقاد دارد حفاظت از محيط زيست در
صدر برنامه ريزي ها به عنوان
Pass Port
لازمه برنامه هاي دولت مردان ديده شود.
بيانيه
شماره 8 توسط آقاي ايزومي از ژاپن ارائه شد
Statement by some members on the civil society
on the issue of adoption of the Tehran
Declaration and the Regional Action Plan
I speak on the behalf of a few civil society
organizations present here, my own organization,
IT for Change, Association for Progressive
Communications, and Glocum of Japan. …………… and
some other organizations not present here but
who have endorsed these views.
We had earlier put our comments on the Draft
Regional Plan of Action (RAP) on the table. We
are of the view that these were not taken
seriously. The option of deferring the adoption
of the plan, it appears, was never proposed as
an option and discussed. Under the
circumstances, we are unable to subscribe to the
process and outcomes of this conference. As
already said yesterday, we disassociate
ourselves from the adoption of the RAP.
We are generally in agreement with the language
that the Tehran Declaration adopts, which is
much more progressive than the proposed RAP,
However, since the real operative parts of the
Tehran Declaration are about adopting and
carrying forward the RAP, we have to
disassociate from both, the Tehran Declaration
and the RAP.
We are of the view that the adoption of the
present RAP may be taken as an inadequate
response of the public authorities to intervene
in a substantive manner on the behalf of the
majority of the people of the Asia Pacific for
unfolding of a people-centered, inclusive and
development- oriented IS, which is the vision of
the WSIS. We consider that the ICT opportunity
is really a great and unprecedented opportunity
for development of the people of the Asia
Pacific and this opportunity can only be
harnessed if we set up strong regional and
national policy frameworks. Going half cock on
policy frameworks will mean that the development
of Information Society in Asia Pacific will take
the default route. Such a route, as we all know
well from our experiences, will only mean that
the IS developments further benefit those who
are already entrenched in positions of relative
power, and exclude the majority of the people of
the Asia Pacific.
As for the process issues raised earlier by us,
in regard to CS participation in this
conference, these are not only process issues,
but are real content issues for WSIS documents
at global and
the regional level. The multistakeholder
principle gets regularly emphasized in these
documents, and the non-translation of these
commitments into practice, as we see in this
conference, raises the all-important issue of
how serious are various actors in implementing
other substantive commitments in the WSIS
documents.
We once again insist that the civil society have
only requested for such processes of inclusion,
which are already practiced at the global WSIS
process. So the argument that this is basically
an inter-governmental conference is not
acceptable. Unless the point made by the
organizers is that this conference is in any way
more intergovernmental that global WSIS
processes. This is a point that the secretariat
may want to clarify.
And if the issue here at this regional
conference is lack of capacity vis a vis global
processes, for more inclusive processes, which
can mean more elaborate processes, we will like
to point out that similar regional WSIS
processes conducted, or being conducted, at
Africa and LA regional levels, by the respective
regional UN commissions, have a far greater CS
involvement. CS rep were involved in the process
of drafting and taking comments on the
conference documents, and the main event itself
they were given much more space than the CS
finds here in this conference.
However, we are very hopeful with the assurances
given to us by the secretariat, and the chair,
and the civil society looks forward to more
inclusive processes in the future in the
regional WSIS related activity in the Asia
Pacific. In this respect, we pledge our complete
support to all the organizations involved with
the WSIS follow-up and implementation process.
In the end I will like to thank the organizers
for the excellent arrangements they made for our
participation and stay here. In fact, our
unhappiness with the outcomes of the conference
has been partially offset by the joy of being in
this beautiful city of Tehran and the warm
hospitality of its people.
بيانيه
شماره 9 توسط آقاي کارآمد ارائه شد.
Islamic woman’s institute of iran
oral statement
INFORMATION AGE
The rapid development and use of new information
and communication technologies (ICTs),
particularly in the North and in the urban
centers of the South, have changed the
understanding of many regarding information
gathering and dissemination, and knowledge
generation. In addition, the globalization of
media enterprises has reinforced the one-way
flow of a largely Northern, male-dominated
worldview. Access and participation in various
mediums of communication technologies do not
change the reality of who actually controls
these mediums. Indeed, the new information and
communication technologies (ICTs) are changing
the face of the 21st century, altering the
landscape of opportunity as well as challenges
for women in ways never before imagined.
What we have to do then?
1.our aims : (i) develop a common vision and
understanding of information society; (ii)
promote a better appreciation of its scope and
dimensions, and (iii) formulate a strategic plan
of action for adapting to a “new” knowledge
society.
Information Age and to gain a better grasp of
its meaning and implications on the global
community. It was initiated in recognition of
the widening gap between information “haves” and
“have-nots,” as well as the increasingly
important role of telecommunications in the
political, economic, social and cultural sphere.
Also, the United Nations (UN) saw the need for
cooperation among the various national and
international initiatives fostering ICTs for
development.
2.Building the infrastructure – This includes
the role of telecommunications, investment and
technology in creating the Information Society
infrastructure and bridging the Digital Divide;
Internet connectivity; wireless technologies;
rural communications; and bridges between
digital media: radio, television, press and
Internet.
3.Opening the gates – This includes sub-topics
such as understanding the information society;
achieving universal and equitable access to the
Information Society; meeting the needs of the
developing world; information as a common public
good, with due consideration to intellectual
property rights; access to
information/knowledge; freedom of expression and
of the media; cultural and linguistic diversity;
and specific needs of the least developed
countries.
4.Services and applications – This includes the
implications of the Information Society for
economic, social and cultural development; the
implications of the Information Society for
science and medicine; traditional knowledge; ICT
for government, decentralization, empowerment
and democracy; Cross-border E-commerce;
E-government; and E-health.
5.The needs of users – This includes the
sub-topics consumer protection and privacy;
standardization on network security; critical
infrastructure protection; affordability; human
resources development; user training; worker
protection and workplace privacy; gender
perspective; and needs of young people
6.Developing a framework – The roles of
government, the private sector and civil society
in shaping the Information Society; Intellectual
property rights; facilitating trade in ICT goods
and services; establishing appropriate policy,
regulatory and market structures; data
protection, privacy, and network security; and
confidence-building measures for online
transactions.
7.ICTs
and Education –The sub-topics under this are:
ICTs as a lever for educational change; creating
a learning environment: ICTs, teachers, learners
and content; and the needs of currently employed
workers. The role of ICTs in good governance was
also proposed as one of the main topics in the
Summit between the “haves” and the “have-nots”:*
ICT infrastructure and cost* access in a digital
global economy* services and applications, and
their implications on economic and
socio-cultural development* knowledge transfer
should be somehow to not let this 1 percent
impact the whole.
In regard to genders the women,s picture in the
Hardware of ICTs like TV, Internet, redio is
shown in the worst possible way which uses them
like a good for advertisement and a bad sample
for the youth girls, but this should be
changed,and should show such a perspectives of
so many females like: researchers, inventors
scientist which those can be the sample of the
girls and the goal of women to reach.
بازگشت به صفحه فهرست مقاله
های حوزه
IT | 
