|
فناوري اطلاعات و آموزش هاي غيرآکادميک
فرنود
حسني
بازار آموزش در ايران به دلايل مختلفي همچون نرخ
بالاي بيکاري، بالابودن جمعيت جوان و ضعف آموزش
هاي آکادميک، به يکي از بهترين و پر ارزشترين
بازار ها تبديل شده است. چالش اصلي آموزش هاي
غيرآکادميک در ايران از يک سو حول محور آمورش هاي
آمادگي براي کنکورهاي مقاطع مختلف آموزشي است که
بنا به دلايل ذکر شده هيجان و جديت زيادي در بين
اقشار مختلف جامعه به ويژه حوانان براي تحصيل در
مقاطع مختلف تحصيلي فناوري اطلاعات وجود دارد و
از اين رو تقاضاي بسيار بالايي براي شرکت در دوره
هاي آموزشي مربوط به آن ديده مي شود از سوي ديگر
آموزش تخصص هاي فناوري اطلاعات به ويژه در زمينه
هاي نرم افزاري و سخت افزاري از رونق خوبي
برخوردار است. به گونه اي که بسياري از مشتريان
اين دوره ها را فارغ التحصيلان مقاطع مختلف رشته
هاي فناوري اطلاعات تشکيل مي دهند و اين موضوع را
مي توان هم منفي و هم مثبت تلقي کرد. منفي از آن
جهت که چرا علي رغم طي دوره هاي مشابه در دانشگاه
باز هم نياز به مراجعه به کلاس هاي آزاد است و
مثبت از آن جهت که مي توان موضوع را به توجه مردم
براي به روز بودن نسبت به علوم جديد فناوري
اطلاعات نسبت داد چرا که علي رغم ضعف هاي ساختاري
در آموزش هاي غيرآکادميک محتواي اين دوره ها به
روز تر و کاربردي تر از دروس دانشگاهي هستند.
در حال حاضر با آمار غير رسمي در سراسر کشور حدود
هزار آموزشگاه به فعاليت مي پردازند که از دوره
مختتلف از مراحل پايه تا پيشرفته فناوري اطلاعات
را آموزش مي دهند. از دلايل توسعه اين آموزشگاه ها
مي توان موج مدرک گرايي( که به عنوان افت اصلي
آموزش شناخته مي شود) و تلاش افراد و سازمان ها
براي همگامي با تحولات روز دنيا را نام برد.
اما نکته قابل توجه و تامل اينجاست که راه اندازي
آموزشگاه هاي فناوري اطلاعات و موضوع تدوين محتوا
و استانداردهاي آموزشي بر اساس چه معيارها و
ضوابطي تعيين و سنجيده مي شود؟
اين در شرايطي است که به دليل دشواري ورود به
دانشگاه براي همه افراد و همچنين بالابودن هزينه
هاي تحصيل آکادميک در ايران حجم بسياري از
متقاضيان آموزش هاي فناوري اطلاعات از روشهاي
غيرآکادميک استفاده مي کنند و به دليل عدم آگاهي و
شناخت مناسب با مشکلاتي مواجه مي شوند. برخي از
مسائل قابل توجه در زمينه آموزش هاي غيردانشگاهي
به شرح زير هستند:
1-
نحوه گزينش اساتيد
در شرايط حاظر هيچگونه استانداردي براي انتخاب يا
تربيت اساتيد جهت آموزش در موسسات وجود ندارد و
گاهي اوقات فارغ التحصيل يک دوره مدرس همان دوره
در ترم بعد مي شود. بسياري از اساتيد فعال در اين
آموزشگاه ها يا فقط بر جنيه هاي تئوريک مسلط هستند
و در کار عملي ضعيف هستند و يا علي رغم تسلط فني
بالا قابليت آموزش و ارائه درس را ندارند.
2-
تدوين محتواي آموزشي
تدوين محتواي آموزشي در دوره هاي غير دانشگاهي بر
اساس معيارهاي مشخص و طبق نيازهاي تمامي
دانشپذيران نيست و در نتيجه بسياري از سرمايه هاي
مادي و معنوي به هدر مي رود چرا که آموزش از کيفيت
مناسب برخوردار نخواهو بود.
3-
روشها و ابزار ارائه آموزش
با توجه به ضرورت تلفيق آموزش با فناوري بسياري از
آموزشگاه ها نمي توانند از فناوري هاي و روشهاي
مناسب آموزشي استفاده کنند و کلاس ها بيشتر با
رويکرد تئوريک و غير کارا دنبال مي شود.
4-
شيوه هاي ارزيابي
به دليل ضعف هاي اشاره شده و عدم نگرش کيفي به
آموزش ارزيابي اين دوره ها فاقد استانداردهاي دقيق
و کاربردي است.
5-
ضوابط و استانداردهاي آموزشي
با توجه به اين مشکلات به نظر مي رسد در رويکرد
کلان نيز براي توسعه آموزشهاي غيرآکادميک حوزه
فناوري اطلاعات استراتژي و نياز سنجي مناسبي تعيين
و انجام نشده است.
با اين تفاسير و با توجه به اهميت آموزش هاي
غيرآکادميک در بازآموزي و بهسازي آموزش براي
پويايي بخشيدن به جريان دانش فناوري اطلاعات در
کشور است لازم است نظام هدفمندي براي هدايت
پتانسيل هاي موجود تدوين و اجرا گردد.
بازگشت به صفحه فهرست مقاله
های حوزه
IT | 
