|
گاهي
وقت ها چقدر زود دير مي شود!
فرنود حسني
“در
جلسه شوراي عالي فناوري اطلاعات مقرر شد کارگروهي
با عضويت صدا و سيما, آموزش و پرورش, وزارت فرهنگ
و ارشاد اسلامي و دبيرخانه شوراي عالي فناوري
اطلاعات براي تدوين راهکارهاي فرهنگ سازي,اطلاع
رساني و آموزش درحوزه فناوري اطلاعات از طريق شبکه
هاي صداو سيما تشکيل شود."(فناوران
23/5/85)
پس از خواندن اين خبر نمي دانستم خوشحال باشم يا
ناراحت؟! بعد از پنج سال که نوشتيم و گفتيم و
درخواست کرديم که عزيزان, مسئولان مديران,
بزرگواران, وقت تنگ است و کار بسيار, نمي دانم آيا
اين خبر چند خطي مي تواند آبي را براي فناوري
اطلاعات کشور گرم کند يا خير؟
اينکه
بالاخره پس از پنج سال از توجه جدي به فناوري
اطلاعات در ايران, جايي پيدا شد که رسانه ملي را
مهمترين وسيله براي فرهنگ سازي و آموزش
عمومي بشناسد جاي خوشحالي است اما چرا حالا؟ مگر
فرهنگ سازي چيزي وراي توسعه است که دوستان تازه به
فکر افتاده اند مقرر فرمايند کارگروهي براي آموزش
و فرهنگ سازي توسعه فناوري اطلاعات تشکيل شود؟!
چه معيار و
اصولي براي انتخاب اعضاء اين کارگروه وجود داشته
است؟ آيا ارگان هاي منتخب در پياده سازي فناوري
اطلاعات براي خود موفق بوده اند که اکنون وظيفه
آموزش و فرهنگ سازي آن را بر عهده مي گيرند؟
جايگاه آموزش عالي در اين بين چه مي شود و چرا
بدنه دانشگاهي کشور که فعالترين بخش در حوزه آموزش
فناوري اطلاعات است دراين کارگروه نماينده اي
ندارد؟
در اينکه
رسانه به عنوان پاشنه آشيل توسعه فرهنگي و آموزشي
است شکي نيست, اما نکته مهمي که وجود دارد توجه به
تعامل رسانه با مخاطب و نيازهاي وي در طول زمان و
مکان است. شايد شش, هفت سال پيش در حوزه فناوري
اطلاعات وجود چند ماهنامه و چند خبرکوتاه در
روزنامه ها کفايت مي کرد اما چهار, پنج سال پيش که
اولين هفته نامه فناوري اطلاعات را اندازي شد
همگان خرده گرفتند که مطلب نيست و مهمان يکي, دو
ماه است؛ ولي ديديم که ماند و در پي آن تقريبا همه
روزنامه ها صفحه ويژه فناوري اطلاعات باز کردند و
باز حرف ناگفته بسيار بود و امروز که هفتاد و
ششمين شماره اولين روزنامه فناوري اطلاعات
کشور را مي خوانيد ما با کمبود صفحه مواجه ايم نه
کمبود مطلب!
فناوري
اطلاعات علم محدودي نيست, دانش و صنعتي فرا رشته
اي است که مخاطب و کاربر آن هر شخصي از هر رشته و
شغلي خواهد بود بنابراين به عدد جمعيت کشور بلکه
جهان مخاطب دارد و در شرايط حاضر رسانه تلويزيون
با فراگيري و ضريب نفوذ بالا مي تواند بهترين
گزينه براي توسعه آن محسوب شود.
اما نحوه
استفاده از اين رسانه اگر توام با توان و ظرفيت
فناوري اطلاعات نباشد نمي توان نتيجه مطلوبي حاصل
کرد. با توجه به شرايط کنوني حاکم بر صنعت فناوري
اطلاعات در دنيا و ايران و پيش بيني هاي مبتني بر
آينده نگري راه اندازي عنوان پر طمطراق کارگروهي
براي تدوين راهکارهاي فرهنگ سازي و برنامه سازي در
شبکه هاي صدا و سيما به نظر بسيار با تاخير
و نگران کننده است که در خوش بينانه ترين حالت,
باز هم پيچ و خم هاي اداري و چند جلسه راهبردي و
مصوبه و در نهايت چند ساعتي هم برنامه تلويزوني
ساخته مي شود.
اين بار هم
مي گوييم و مي نويسيم که آقايان, مسئولان, مديران
قانون دنياي آي تي مي گويد, هميشه خيلي زود دير مي
شود! امروز اکتفا به چند گزارش و خبر در مورد
فناوري اطلاعات در صدا و سيما براي اهالي فناوري
اطلاعات و عموم مردم مقبول نيست. بياييد اين بار
ما از ديگران پيش تر باشيم و شبکه تلويزيوني تخصصي
فناوري اطلاعات را راه اندازي کنيم و به وجود آن
به عنوان يک ضرورت نگاه کنيم. اعتقاد نگارنده بر
اين است که ظرفيت هاي برنامه سازي, اقتصادي,خبري,
تبليغاتي, علمي- آموزشي, فرهنگي فناوري اطلاعات بر
اساس نياز جامعه(مخاطب ميليوني) به مراتب بيش از
اکثر برنامه هاي فعلي صدا و سيما است و لذا اين
قابليت را فراهم مي آورد که به جاي نگاه محدود, به
برپايي شبکه اي تخصصي براي فناوري اطلاعات توجه
کنيم؛ چرا که اين کار هم در توان صدا وسيماي ايران
است و هم يک ضرورت ملي به شمار مي رود.
بازگشت به صفحه فهرست مقاله
های حوزه
IT | 
